Okres II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej pociągnął za sobą pasmo zniszczeń i miliony ofiar Polaków. Był czasem niezwykle krwawego prześladowania Kościoła. W tej dramatycznej konfrontacji zła z prawdą o Bogu i człowieku, Kościół w Polsce przemówił świadectwem wielkiej rzeszy swych męczenników, którzy oddali życie dlatego, że jednoznacznie i publicznie opowiedzieli się za wiernością Bożemu Prawu i za tym wszystkim, co oznaczało „być chrześcijaninem”. Spośród tych heroicznych świadków wiary – duchownych i świeckich – wyłonionych zostało 108 osób. Wśród nich ks. Narcyz Putz.
Ks. Narcyz Putz, syn Władysława i Józefy z domu Brodniewicz, urodził się dnia 28 października 1877 roku w Sierakowie. Ochrzczony został dnia 25 listopada 1887 roku w kościele parafialnym w Sierakowie. Po ukończeniu Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął dnia 15 grudnia 1902 roku i został powołany na stanowisko wikariusza do Boruszyna.. W 1903 roku przeniesiono go na urząd mansjonarza do Szamotuł. Dnia 1 maja 1923 roku został administratorem parafii we Wronkach, a w 1915 roku proboszczem parafii Mądre.
W latach 1918 – 1919 był komentarzem w Ludziskach, a następnie przez krótki czas administratorem i
proboszczem parafii Najświętszego Serca Jezusa w Bydgoszczy. Dnia 1 października został powołany na stanowisko komentarza, a później proboszcza parafii św. Wojciecha w Poznaniu.
Był gorliwym i operatywnym kapłanem, zaangażowanym w szerzeniu dzieła miłosierdzia na rzecz biednych. Założył w Parafii Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo dla mężczyzn i kobiet. Odznaczał się wielkich kultem do Męki Pańskiej i do Najśw. Maryi Panny. Codziennie odprawiał Drogę Krzyżową i odmawiał różaniec. Za gorliwą pracę duszpasterską oraz zabiegi około wzniesienia nowej świątyni na Sołaczu, został mianowany przez Kardynała Augusta Hlonda radcą duchownym ad honores. Wyrażając wdzięczność za długoletnią pracę duszpasterską na stanowisku proboszcza parafii św. Wojciecha w poznaniu a także na dowód uznania za utworzenie trzech nowych parafii na obszarze parafii św. Wojciecha Kardynał August Hlond mianował ks. Narcyza kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Poznaniu.
Po wybuchu II wojny światowej, dnia 9 listopada 1939 roku zastał aresztowany i umieszczony w Forcie IV w Poznaniu. Tutaj przeszedł gehennę, znęcano się nad nim i maltretowano. Pastwienie się, głód, chłód i straszliwy zaduch w więzieniu nie zdołały złamać ks. Narcyza Putza. Przeciwnie, stał się prawdziwym przewodnikiem duchowym dla innych współwięźniów wzorem w znoszeniu cierpień w duchu poddania się woli Bożej. Dnia 25 kwietnia 1940 roku zostaje wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, a w czerwcu tegoż roku do obozu w Gusen. Wraz z innymi więźniami zmuszony został do ciężkiej pracy w kamieniołomach mimo swego wieku. W święto Niepokalanego Poczęcia NMP przewieziono go do obozu w Dachau. Znosił piekło obozowe z nieprzeciętną pogodą ducha, której źródłem była modlitwa, a zwłaszcza codziennie odprawiana Droga Krzyżowa.
Ksiądz Narcyz obozu jednak nie przetrwał. Zachorował na zapalenie płuc, które wywiązało się z przewlekłego przeziębienia podczas listopadowych apeli. Zmarł opatrzony na drogę wieczności, w szpitalu obozowym dnia 4 grudnia 1942 roku o g.20.15. Według relacji jednego z więźniów ostatnim zabiegiem w tym obozowym szpitalu był zastrzyk benzyny. Zwłoki spalono w krematorium dnia 8 grudnia, w święto Niepokalanego Poczęcia NMP.
Tygodnik Parafialny z października roku 1935 tak podaje: „Energiczny, wytrwały, niewrażliwy na pochwały jak i nagany ludzkie, w stosunkach z ludźmi pogodny, a jeśli chce, niepozbawiony zacięcia humorystycznego, zabrał się ks. Putz do pracy organizacyjnej, powołując do życia stowarzyszenia Akcji Katolickiej. Specjalnością jego jest duszpasterstwo dzieci, dla których urządza osobne nabożeństwa niedzielne, których nie najmniejszym urokiem jest zbiorowy śpiew i wspólna recytacja modlitw mszalnych. Drugą charakterystyczną cecha to umiejętność budowania kościołów i tworzenia wokół nich nowych parafii: na Winiarach, na Sołaczu i Naramowicach. Uznanie zyskuje ze strony świeckich, a zwłaszcza tych upośledzonych duchowo i materialnie, dla których ks. Putz potrafi być prawdziwym ojcem postawiwszy w swej parafii dzieło Caritasu na wysokim poziomie sprawności.”
Dnia 13 czerwca 1999 roku, Jan Paweł II beatyfikował 108 Męczenników II Wojny Światowej. W czasie homilii powiedział:
„Gdy bowiem dokonujemy tego uroczystego aktu, niejako odżywa w nas wiara, że bez względu na okoliczności, we wszystkim możemy odnieść pełne zwycięstwo, dzięki Temu, który nas umiłował. Błogosławieni Męczennicy wołają do naszych serc: Uwierzcie, że Bóg jest Miłością! Uwierzcie na dobre i za złe! Obudźcie w sobie nadzieję. Niech ta nadzieja wyda w was owoc wierności we wszelkiej próbie.”